Doghouse Rose |
organisation: Bacchus artist: Doghouse Rose
|
© Rootsville 2017 |
review & photo: Freddie |
|
Zonnige donderdagen, zonnige sinksenfoor, zonnige terrasjes, allemaal factoren die het moeilijk maken om op zulk een moment indoor concerten te organiseren maar gelukkig voor diegene die houden van 'live' muziek zijn er nog zaken als het Café Bacchus te Antwerpen. Bij Kato en uiteraard ook bij Markske, nee niet die van de kampioenen maar die van Goezot, stond er op donderdagavond de Canadese formatie 'Doghouse Rose' op de affiche. Gelukkig zat iedereen buiten te smullen op het terras van een heerlijke suggestie zodat de band zonder al teveel te storen hun instrumenten konden afstellen. Ieder jaar kunnen we deze 'Doghouse Rose' wel ergens gaan zien en dus gaan we er telkens ook voor. Niet voor de poëtische teksten maar gewoon voor de ambiance. De eerste keer dat ik ze aan het werk heb Doghouse Rose bestaat uit Sarah Beth aka The Punk Rock Cowgirl aan de akoestische ritme gitaar en vocals en Jefferson 'MefaJeff' Sheppard, vocals en upright bass. Ook Jordan 'Dirtbag' Zagerman aan de drums gaat al een tijdje mee maar Ian 'The Bourbon Baron' Leslie aan de Telecaster is er pas sinds vorig jaar nieuw bijgekomen. De groep heeft al 2CD's op de markt. Zo was er in 2014 hun selftitled debuutalbum en volgde er in 2016 hun 'Bourbon & Gasoline'. Ik heb het al gezegd, niet voor de fijnzinnigheid van hun muziek maar puur voor de ambiance en dit laatste is waar ze voor staan. Country Rock 'n Roll met peper. Hun show wordt gedragen door de nummers uit de twee albums. In de eerste set krijgen we nummers als 'No De klankinstallatie die deze Doghouse mee hebben gekregen van hun tourmanager is voor verbetering vatbaar want ik spreek uit ervaring wanneer je deze hyperactieve bende op een groot podium met bijpassende PA aan het werk ziet het best allemaal wel goed klinkt. Hun tweede set is van hetzelfde kaliber. Dus weerom ie opzwepende country al kregen we in het eerste gedeelte ook wel een paar walsjes in 3/4 maat. Tweede set dus nummers uit hun 'Bourbon & Gasoline'. Nummers als 'Wild West, '40 Days' en niet het minst 'I'm Gonna Drink' vallen hier op 't Eilandje best wel in de smaak, and so another day goes by...
Album reports: |
gezien was op Swing tijdens de zomer van 2014. Wat me steeds is bijgebleven van deze band is dat ze in Wespelaar zowat het ganse plein destijds aan het dansen kregen. Ongedwongen Country rock 'n roll of zoals ze het zelf noemen 'Rebel Country'.
Mercy', 'Drag Me Down' en 'Doing Time' uit hun debuutalbum. Het animo gehalte komt er steeds weer met de ingestudeerde nummertjes waarbij cowgirl Beth de staande bas van haar kompaan steeds weer als podium weet te gebruiken. Energieke rebel country waarbij zelfs het dag dagelijks cliënteel van Café Bacchus zich goed bij voelen.